🔸عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَیْشٍ قَالَ: سَأَلْتُ ابْنَ‌مَسْعُودٍ عَنْ ایام‌البیض مَا سَبَبُهَا وَ کَیْفَ سَمِعْتَ؟ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صلّی‌الله‌علیه‌وآله یَقُولُ: إنَّ آدَمَ لَمَّا عَصَى رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَادَاهُ مُنَادٍ مِنْ لَدُنِ الْعَرْشِ: یَا آدَمُ! اخْرُجْ مِنْ جِوَارِی، فَإنَّهُ لَا یُجَاوِرُنِی أَحَدٌ عَصَانِی، فَبَکَى وَ بَکَتِ الْمَلَائِکَهُ، فَبَعَثَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ إلَیْهِ جَبْرَئِیلَ فَأَهْبَطَهُ إلَى الْأَرْضِ مُسْوَدّاً، فَلَمَّا رَأَتْهُ الْمَلَائِکَهُ ضَجَّتْ وَ بَکَتْ وَ انْتَحَبَتْ وَ قَالَتْ: یَا رَبِّ! خَلْقاً خَلَقْتَهُ وَ نَفَخْتَ فِیهِ مِنْ رُوْحِکَ وَ أَسْجَدْتَ لَهُ مَلَائِکَتَکَ، بِذَنْبٍ وَاحِدٍ حَوَّلْتَ بَیَاضَهُ سَوَاداً! فَنَادَاهُ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ: صُمْ لِرَبِّکَ الْیَوْمَ، فَصَامَ فَوَافَقَ یَوْمَ الثَّالِثَ عَشَرَ مِنَ الشَّهْرِ فَذَهَبَ ثُلُثُ السَّوَادِ، ثُمَّ نُودِیَ یَوْمَ الرَّابِعَ عَشَرَ أَنْ صُمْ لِرَبِّکَ الْیَوْمَ، فَصَامَ فَذَهَبَ ثُلُثَا السَّوَادِ، ثُمَّ نُودِیَ فِی یَوْمِ خَمْسَهَ عَشَرَ بِالصِّیَامِ، فَصَامَ وَ قَدْ ذَهَبَ السَّوَادُ کُلُّهُ. فَسُمِّیَتْ أیّامَ‌البِیضِ لِلَّذِی رَدَّ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ عَلَى آدَمَ مِنْ بَیَاضِهِ، ثُمَّ نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ: یَا آدَمُ! هَذِهِ الثَّلَاثَهُ أَیَّامٍ جَعَلْتُهَا لَکَ وَ لِوُلْدِکَ، مَنْ صَامَهَا فِی کُلِّ شَهْرٍ فَإنَّمَا صَامَ الدَّهْرَ.

🔹ابن‌مسعود گفت: از نبىّ اکرم صلّى‌الله‌علیه‌و‌آله شنیدم که می‏فرمودند: هنگامى که حضرت آدم علیه‌السلام عصیان پروردگارش را نمود، منادى از عرش ندا داد: اى آدم! از جوار رحمت من بیرون شو، زیرا کسى که عصیان مرا کند در جوار من جای نخواهد داشت. حضرت آدم گریست و فرشتگان نیز گریستند، پس حق عزّوجل جبرئیل را نزد حضرت آدم حضرت آدم علیه‌السلام را با این هیئت دیدند به ضجّه در آمده و گریستند و سخت نالیده و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند: پروردگارا! مخلوقى را آفریدى و از روح خود در او دمیدى و فرشتگانت را به سجده کردنش امر نمودى، حال با یک گناه رنگ سفیدش را به سیاهى مبدّل فرمودى! منادى از آسمان ندا کرد: ای آدم! امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روز را که موافق با روز سیزدهم از ماه بود روزه گرفت، پس یک سوم از سیاهى حضرت آدم محو و زائل گشت. سپس منادى در روز چهاردهم نداء کرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روزه را هم روزه گرفت و یک سوم دیگر از سیاهى زائل گردید. روز پانزدهم باز منادى نداء کرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت نمود. حضرت آدم آن روز را هم روزه گرفت و یک سوم دیگرش نیز سفید گشت ‏و بدین ترتیب تمام سیاهى او زائل گردید، و به همین دلیل این ایّام به ایّام ‌البیض موسوم شد، زیرا در همین ایّام حق تعالى سفیدى حضرت آدم را به وى بازگرداند. سپس منادى از آسمان نداء کرد: اى آدم! این سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم. کسى که این ایّام را در هر ماه روزه بدارد گویا تمام دهر را روزه گرفته است
—————————————————
📚 بحارالأنوار، ج ۹۷، ص۹۷