حسینیه شیخ عباس میرزایی| خادم الحسین علیه السلام | قم ۱۴۰۳
گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را
به هر گل می‌رسم می‌بویم او را
گل من نی بوَد این و نه آن است
گل من مهدی صاحب زمان است
ولی این گل در این عالم، غریب است
خصوصا در بنی‌آدم غریب است
چرا مردم تو را کردند فراموش؟
صدای غربتت هر لحظه در گوش
چرا دوری ز تو تقدیر ما شد؟
چرا این غم گریبان‌گیر ما شد؟
نمی‌دانم عزیزِ جان کجایی
امان از داغ و از درد جدایی
به قربان قد رعنای مهدی
فدای صورت زیبای مهدی
سر و جان و تمام هستی من
فدای خاک زیر پای مهدی
