فاطمیه ۱۴۴۶| آبان ۱۴۰۳ | تهران | حسینیه همدانی
یا رب امان بده که دگر، شیعه مضطر است
عمری‌ست از نبودِ امامش مکدّر است
از لحظه‌ای که حضرت مهدی شده طَرید
دنیا به کامِ مردم پست و ستمگر است
یا رب بس است دربه‌دریِ امامِ ما
تا کِی غریب و خائف و بی‌یار و یاور است
برچین بساط ظلم و ستم را به حرمتِ
زهرای داغ‌دیده که در بین بستر است
دارد میان بستر خود درد می‌کشد
اما به فکر درد غریبیِ حیدر است
