نجوا با امام عصر عجل الله تعالی فرجه ۵۲

جمادی الثانی ۱۴۴۶| آذر ۱۴۰۳ | قم

ای آفتابی که همیشه پشت ابری
بیرون بیا که نیست کز هجر تو صبری


در ظلمت این فتنه‌ها دنبال نوریم
پیوسته ما در حسرت صبح ظهوریم


آیا شود که زائر روی تو باشم؟
پیوسته در معراج ابروی تو باشم


در مجلس مادر، پسر باید بیاید
حتی اگرچه بی‌خبر، باید بیاید


هستی کجای مجلس ما، نور دیده
روضه بخوان از مادرِ سختی کشیده

ای گل‌پسر حضرت نرجس، به فدایت
قربان نماز شب و آن سوز صدایت


ای گل‌پسر حضرت نرجس، به کجایی؟
ما ریزه‌خوریم و تو ولی‌نعمت مایی


سوگند به اشکی که تو در نافله داری
از حال دل منتظرانت، گِله داری

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *