شهادت حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها | ۹ ماه رمضان ۱۴۴۶| فروردین ۱۴۰۴ | قم | هیئت عباسیه صاحب الزمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)
بی تو جهان، جهنم ابرار شد، بیا
کار تمام منتظران، زار شد، بیا
در ماه روزه، تالیِ قرآن ما کجاست؟
هر روزه‌دار، تشنه‌ی دیدار شد، بیا
گردیده است عین زمستان، بهار ما
بی تو بهار شیعه، چه غم‌بار شد، بیا
سال جدید می‌رسد اما چه فایده؟
هر سال، داغِ هجرِ تو تکرار شد، بیا
چندی‌ست کار ما شده اثباتِ بودنت
آقا، ببین وجود تو انکار شد، بیا
هنگامه‌ی شهادت بی‌بی خدیجه است
در نوبهار، شیعه عزادار شد، بیا
هم مادر تو فاطمه، شد صاحبِ عزا
هم کوهِ داغ، احمدِ مختار شد، بیا
در وقت غصه یار پیمبر، خدیجه بود
دیگر بدون یاور و غم‌خوار شد، بیا
