زخم دلِ هجران زدگان را تو شفایی
درد دلِ بی‌نسخه‌ی ما را تو دوایی
عالم همه جا پر شده از تیرگی محض
ما گمشدگانیم، تو مصباح هُدایی
أَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا
مگذار که با ما همه عالم بستیزند
ما با همه گفتیم که تو صاحب مایی
سوگند به تنهایی تنهای مدینه
تنها تو فقط منتقم خون خدایی
تو وارث بازوی علمدار حسینی
تو پاسخ فریاد تمام شهدایی
با خون دل و اشک روان هر شب جمعه
با مادر خود فاطمه در کرب و بلایی
ما پیش تو بودیم ولی حیف نبودیم
تو در دل مایی و ندانم که کجایی
